ความหมายในการนำเสนอสินค้าและบริการ

ความนิยมในของเก่าที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์มีมาช้านานแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแฟชั่น รถยนต์ การตกแต่ง งานศิลปะ เหล้าไวน์ หรือแม้แต่ของใช้หรือาวุธโบราณก็มีคนนิยมสะสมกัน แต่ต้องยอมรับว่า ยุคนี้สมัยนี้ คำว่า วินเทจ (Vintage) นั้นกำลังได้รับความนิยมกันอย่างกว้างขวางมากกว่ายุคไหนๆ ที่ผ่านมา ทั้งที่หลายคนยังไม่รู้ชัดด้วยซ้ำว่า วินเทจ มีความหมายแท้จริงอย่างไร ข้าวของเก่าทั้งหลายต้องมีอายุสักแค่ไหนกันจึงจะเข้าข่ายวินเทจ หรือคำว่า วินเทจ กับแอนทีค และเรโทร ต่างกันยังไง บางคนไม่รู้ก็เข้าใจผิดไปว่าเป็นของเก่าด้วยกันทั้งหมด เรียกตีขลุมมั่วๆมึนๆไปก็เห็นบ่อย ในขณะที่บางคนเข้าใจผิดว่า สินค้ามือสอง คือสินค้าวินเทจ ซึ่งก็ไม่ใช่เสมอไป สินค้าวินเทจบางอย่างอาจเป็นของมือสอง แต่ไม่ได้หมายความว่า สินค้ามือสองจะต้องเป็นวินเทจ…เอาละสิ ชักงงแล้วใช่ไหม

ถ้าพูดกันตามหลักการของนักสะสม หรือคนที่อยู่ในแวดวงศิลปวัฒนธรรม คำว่า วินเทจ หมายถึงของที่มีอายุย้อนไปจากปัจจุบันมากกว่า 20 ปี แต่ไม่เก่าไปถึงปี 1920 อย่างถ้านับจากตอนนี้คือปี 2013 ของวินเทจก็หมายถึงข้าวของในระหว่างปี 1921-1996 ถ้าเก่าเกินกว่านั้นเขาเรียก แอนทีค หรือ วัตถุโบราณ ทั้งนี้ ของวินเทจไม่จำเป็นต้องมีสภาพเก่าหรือผ่านการใช้งานมาแล้ว ของใหม่ค้างสต๊อกนาน 20-30 ปีที่ยังไม่เคยถูกแกะกล่องมาก่อน เป็นของมือหนึ่งแท้ๆ ก็ถือเป็นของวินเทจเหมือนกัน แต่ถ้าถามว่า ปลากระป๋องที่ค้างสต๊อกมาสามสิบปีถือเป็นวินเทจหรือไม่…ก็ตอบยาก ตัวบรรจุภัณฑ์แน่นอนว่าเป็นวินเทจ แต่ของที่อยู่ข้างในอาจเปลี่ยนสภาพเป็นสารพิษไปแล้ว ดังนั้น ของวินเทจจึงไม่ค่อยรวมของกิน ยกเว้นอาหารหรือเครื่องดื่มบางจำพวกที่เน้นการบ่มหมักเป็นเวลานานๆ โดยนอกจากจะไม่เสียคุณภาพแล้วยังเพิ่มรสชาติ เช่น เหล้าหรือไวน์บางชนิด ยิ่งบ่มนานยิ่งมีราคาแพง

ส่วนคำว่า เรโทร ที่เข้าใจผิดกันเยอะว่าหมายถึงของเก่าเหมือนกัน ความจริงไม่ใช่ เพราะคำว่า Retro นี้มาจากการย่อสั้นของศัพท์คำว่า Retrospective ซึ่งแปลว่า ย้อนยุค หมายถึงของที่ทำขึ้นใหม่แต่ได้แรงบันดาลใจหรือรูปแบบมาจากดีไซน์ดั้งเดิม หรือได้แบบมาจากของวินเทจ ดังนั้น เรโทร จึงไม่ใช่ของเก่า เพราะไม่โบราณ ไม่วินเทจ แม้ว่าข้าวของที่เป็น แอนทีค วินเทจ และเรโทร เมื่อนำมาจัดแต่งเข้าด้วยกัน ดูเผินๆ อาจจะเข้ากันได้ (สำหรับคนที่ไม่รู้เรื่อง) แต่โดยคอนเซ็ปต์ลึกๆแล้ว ไม่จัดเป็นพวกเดียวกัน ส่วนใครจะชอบไม่ชอบก็ตามแต่รสนิยม จะใช้อย่างไรก็ไม่ผิด ตำรวจไม่จับ แต่อาจดูประดักประเดิด หัวมงกุฎท้ายมังกร อาจจะโดนคนรู้มากสอดสายตาหาเรื่องมาคอยติบ่นว่าดูกากๆ อันนั้นก็ตัวใครตัวมัน

การตกแต่งบ้านด้วยสไตล์วินเทจ อาจทำได้ตั้งแต่การจำลองรูปแบบการออกแบบพื้นที่ใช้สอยที่เป็นสไตล์การออกแบบในยุคเก่ามาใช้ ร่วมกับการสรรหาข้าวของวินเทจมาประดับตกแต่ง ไม่ว่าจะเป็น โต๊ะ ตู้เตียง เก้าอี้ โซฟา เคาน์เตอร์ แจกัน โคมไฟ ฯลฯ รวมไปถึงการเลือกสีสันลวดลายผ้าม่าน วอลเปเปอร์ หรือสีทาบ้าน ในที่นี้ ส่วนประกอบที่อนุโลมให้ใช้ของเรโทรเข้ามาเสริมได้บ้างเพราะหาของเก่าจริงได้ยาก ก็เช่น วอลเปเปอร์ พรม ซึ่งเป็นของที่ไม่สามารถยืนหยัดผ่านกาลเวลามาจากอดีตถึงปัจจุบันได้มากนัก จึงต้องมีการผลิตขึ้นใหม่ด้วยดีไซน์แบบเดิม

ความสนุกของการแต่งบ้านสไตล์วินเทจคือ เราสามารถนำเอาข้าวของที่มีดีไซน์ต่างสมัยมาผสมผสานเข้ากันได้อย่างหลากหลายโดยไม่น่าเกลียด ตราบเท่าที่อายุของสิ่งเหล่านั้นถูกนับว่าอยู่ในช่วงวินเทจด้วยกัน เพราะเมื่อจัดวางร่วมกันแล้ว จะยังคงมีลักษณะร่วมบางอย่างที่ทำให้ทุกองค์ประกอบยังคงเข้ากันได้อย่างน่าประหลาดใจ เช่น เก้าอี้ที่ออกแบบในยุคโมเดิร์นจากอเมริกา อาจเข้ากันได้กับนาฬิกาแขวนผนังสไตล์จีนในยุคไล่เลี่ยกัน และโคมไฟวินเทจจากฝรั่งเศส

เสน่ห์ของการแต่งบ้านด้วยของวินเทจคือ สินค้าหรือข้าวของที่ยืนหยัดผ่านกาลเวลามาได้นั้น มักเป็นข้าวของที่มีคุณค่าบางอย่างในตัวเอง ทำให้คนรุ่นต่อๆมาอยากเก็บสะสมเอาไว้ไม่ทิ้งหรือทำลาย เช่น มีลักษณะการออกแบบที่ดูสวยงามเป็นเอกลักษณ์ อาจผลิตด้วยวัสดุที่มีคุณภาพมาก หรือบางชิ้นก็มีเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ที่ทำให้มีคุณค่าทางจิตใจ เมื่อผ่านมาถึงมือเราได้ จึงเป็นการรับประกันอย่างกลายๆว่า ของสิ่งนั้นน่าจะดีจริงหรือมีความงามที่อยู่เหนือกาลเวลา ทำให้เมื่อเรานำมาจัดแต่งสถานที่ ก็มักจะสวยด้วยตัวมันเอง อีกทั้งยังช่วยให้ห้องหรือสถานที่ที่เราตกแต่งดูน่าสนใจและมีเรื่องราวมากขึ้นด้วย

นอกจากนี้ การตกแต่งสไตล์วินเทจที่ประกอบด้วยข้าวของต่างยุคต่างถิ่น ซึ่งเราอาจต้องไปสรรหามาจากหลายแหล่งไม่ได้ซื้อยกชุดเหมือนของใหม่ รวมถึงส่วนใหญ่อาจเป็นสินค้ามือสอง ทำให้เราสามารถจัดแต่งผสมผสานได้อย่างหลากหลายตามจินตนาการของเรา ไม่มีแบบแผนตายตัวหรือมีกฏเกณฑ์ของยุคสมัยมากำหนด ประกอบกับของเก่าที่มีร่องรอยการใช้งานในอดีตมาบ้าง ย่อมไม่เนี้ยบกริบ อาจมีตำหนิ หรือมีสีสันที่ซีดจางไปนิดหน่อย แต่แฝงไว้ด้วยเรื่องราวในอดีตที่สัมผัสกับผู้ใช้งานแต่ละคนในแง่มุมที่แตกต่างกัน รายละเอียดเล็กๆน้อยๆ เหล่านี้ทำให้ผู้ใช้มีความรู้สึกสบายๆ ไม่ต้องระวังตัวมากนัก มีความเป็นกันเองกับบรรยากาศ รู้สึกอบอุ่นผ่อนคลาย เหมือนได้อยู่ในสถานที่เก่าๆที่คุ้นเคยในวัยเด็ก หรืออาจเป็นภาพจำที่เคยคุ้นจากหนังหรือหนังสือที่เคยอ่านในอดีต ช่วยระบายสีสันความทรงจำในวันวานให้แจ่มใสขึ้นมาได้อีกครั้งในหัวใจ

การแต่งบ้านสไตล์วินเทจให้ออกมาสวยและสนุก คนแต่งบ้านต้องใจเย็น ทำใจให้เพลินกับการค่อยๆ หาข้าวของชิ้นโปรดมาประดับตกแต่งไปทีละนิดทีละหน่อย ได้อารมณ์เหมือนการตามหาเพื่อนแท้หรือเนื้อคู่ ซึ่งเมื่อตามหากันเจอก็จะให้ความรู้สึกอิ่มเอมใจ และที่แน่ๆ…การช็อปของแต่งบ้านสไตล์วินเทจก็เป็นงานอดิเรกที่สนุกอย่าบอกใครเชียว เรื่องนี้ คนรักวินเทจต่างก็รู้กันดี จึงไม่มีใครยอมจัดบ้านให้เสร็จง่ายๆ เพราะความสุขที่แท้จริงนอกจากการได้อยู่ในบรรยากาศวินเทจแล้ว ก็คือการตามหาสิ่งของที่เป็นเนื้อคู่ซึ่งพลัดพรากกันไปตามวันเวลาให้กลับมาพบรักอีกครั้งในบ้านสวยของเรานั่นเอง

อาชีพค้าของเก่า ของโบราณมีค่ามีทุกยุค ทุกสมัย แต่ในช่วง5-6 ปีที่ผ่านมาดูเหมือนว่าจะยิ่งบูมเพิ่มขึ้น และขยายตัวมาเป็นกิจกรรมของนักสะสมที่เป็นชนชั้นกลางมากขึ้น สิ่งที่เห็นชัดคือ การขยายตัวของตลาดนัดของเก่า ได้แก่ ตลาดนัดรถไฟสวนจตุจักร ขายวันศุกร์ – เสาร์- อาทิตย์ เหมาะสำหรับคนที่พอจะมีกำลังซื้ออยู่บ้าง เพราะเป็นแหล่งรวมสินค้าหายาก ราคาค่อนข้างสูง ถ้าคนที่งบน้อยลงมา หรือชอบของที่ราคาลดหลั่นลงมาหน่อย ก็ต้องไปที่สนามหลวง 2 วันเสาร์-อาทิตย์ หรือตลาดไท ปทุมธานี วันพฤหัสบดี ทั้งสองตลาด เป็นตลาดที่พ่อค้า แม่ค้าของเก่าโบราณจะไปหาซื้อของมาขายกัน
สำหรับคนที่อยู่ต่างจังหวัด ปัจจุบันมีตลาดค้าของเก่าอยู่หลายแห่ง อาทิ เช่น จังหวัดราชบุรี (วันพุธ) และสุพรรณบุรี (วันศุกร์) และชลบุรี หรือชื่อที่วงการรู้จักกันดีว่า ตลาดนัดนินจา (ขายคืนวันศุกร์ เช้าวันเสาร์)

ความน่าสนใจของธุรกิจนี้ คงอยู่ที่ “ซื้อถูกขายแพง” คือต้นทุนซื้อสินค้ามาถูก เพราะเจ้าของไม่เห็นประโยชน์ ใช้มานาน จึงยอมขายถูก คนซื้อก็อยากได้ของ แต่ไม่รู้ว่าจะไปหาซื้อได้ที่ไหน เลยต้องยอมทุ่ม แม้ว่าราคาจะสูง สรุปว่าพ่อค้าคนกลางเลยรวย

เห็นวงจรอย่างนี้ อย่าคิดว่าพ่อค้าจะโชคดีเหมือนกันไปหมด เพราะโอกาสที่จะมีลูกค้ามายอมทุ่มงบซื้อของสะสมแบบนี้มีไม่มากนัก เงินที่ซื้อต้องเป็นเงินเหลือใช้จริงๆ หรือไม่ของก็ถูกใจจริงๆ การเติบโตของธุรกิจนี้จึงไม่ได้หวือหวามากนัก เป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป

คนที่เริ่มต้นธุรกิจนี้คือส่วนใหญ่เกิดจากความชอบ แล้วลงมือศึกษา ต่อมาก็เก็บสะสม หรือไม่ก็มองหาของที่บ้านว่ามีอะไรที่เก่าเข้าคอนเซ็ปต์ของเก่าโบราณ ก็ค่อยๆเริ่มเอามาขาย จนเกิดเป็นอาชีพ

เจ้าของกิจการคนหนึ่งเล่าว่า ครั้งแรกเริ่มจากให้ลูกค้าสอนเราก่อน เพราะส่วนใหญ่ลูกค้า ค่อนข้างมีความรู้ และศึกษามาก่อนจะมาซื้อสินค้า หรือไม่เราก็ต้องศึกษาจากรุ่นพี่ในวงการว่าเขาหาสินค้าอะไรมาขายกัน เราก็ไปหามาบ้าง และอีกวิธีหนึ่ง ก็อาศัยประสบการณ์ว่าตอนเด็กเคยเห็นอะไรก็หาของเหล่านั้นมาขาย ซึ่งลูกค้ามือใหม่หลายคนก็เริ่มจากเก็บสะสมของที่เคยเห็นในอดีต เช่นกัน

ร้านของเก่าโบราณส่วนที่มาของสินค้า ซึ่งเป็นคำถามที่หลายคนอยากรู้ ขอบอกว่า คนที่เข้าสู่แวดวงนี้แล้ว ก็จะรู้ว่า ต้องไปหาสินค้ากันที่ไหน ปัจจุบันสินค้าเริ่มหายากมากขึ้น และราคาแพงขึ้น พ่อค้าที่ทำมาก่อน ถือว่าเป็นเซียน ก็จะรู้ว่าแหล่งสินค้ามีอยู่ที่ไหนบ้าง และรู้ว่าควรจะซื้อราคาเท่าไหร่ แบบไหน ที่ขายได้ ที่สำคัญพ่อค้าเก่าจะรู้ว่าสินค้าควรจะขายราคาเท่าไหร่ เรียกว่า งานนี้ไม่ใช่หมู คนที่เคยทำมาก่อนจะได้เปรียบค่อนข้างมาก เพราะ ลูกค้าซื้อของเก่า แบบกระเป๋าหนัก ส่วนใหญ่ก็จะเป็นลูกค้าขาประจำกัน และที่สำคัญพวกเซียนที่ทำมานานสามารถอธิบายลูกค้า ถึงที่มาที่ไปของสินค้าได้ จุดนี้ต้องทำให้ลูกค้าขาประจำติดใจเช่นกัน เรียกว่า หน้าใหม่ ก็ต้องค่อยเรียนรู้กันไป และหาวิชาจากรุ่นพี่ สำหรับคนที่จะเข้าสู่ธุรกิจนี้น่าที่จะมีเงินทุนเพื่อใช้หมุนเวียนอยู่บ้าง เพราะของบางอย่างที่ซื้อมา ไม่แน่ว่าจะขายได้เมื่อไหร่ การตัดใจขายถูกไปบางครั้งก็ไม่ใช่ทางออกที่ดีเสมอไป เพราะขายไปแล้วไม่รู้ว่าจะไปหาสินค้าแบบนั้นได้จากที่ไหนอีก

ท้ายสุดแนะนำว่า ถ้าจะทำธุรกิจนี้ ควรจะเริ่มจากใจรัก และคิดว่าซื้อมาขายไม่ได้ ก็เก็บสะสมไว้ จะได้ไม่เครียดว่า สินค้าออกช้า เพราะต้องยอมรับว่า เป็นอาชีพที่มีพ่อค้าหน้าใหม่เกิดขึ้นมามาก และก็ต้องเลิกกิจการไปก็มากพอๆ กัน

สิ่งของ ข้าวของเครื่องใช้ ของเก่าโบราณ ที่หลายคนมองข้ามหรืออาจโยนทิ้งไปเพียงเพราะเห็นว่ามันเก่า ล้าสมัย ใช้งานไม่ได้ แต่สำหรับบางคนกลับมองเห็นคุณค่า เก็บรวบรวม สิ่งของเหล่านั้นไว้ จากสิ่งโบราณไร้ค่าเมื่อมารวมตัวกันเป็นของสะสมกลับกลายเป็นความคลาสสิค ที่ประเมิณค่าไม่ได้ คนชอบของเก่าของโบราณแม้ว่ามันจะใช้การไม่ได้แล้วแต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องมีเก็บไว้ใช่ไหมล่ะ หรือไม่ก็ซื้อมาบูรณะใหม่ อย่างตะเกียงโบราณ ตะเกียงเจ้าพายุ ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในของสะสมที่หายาก และมีมนต์เสน่ห์

ใครที่อยากได้ไว้ใช้งานไม่ว่าจะจุดเล่น จุดโชว์ เดี๋ยวนี้มีของใหม่ทำออกมาขายเยอะ ส่วนใครที่ชอบรุ่นเก่าๆ เป็นของเก่าแท้ๆ อันนี้ก็ต้องหากันยากหน่อย เดินตามคลองถม ตลาดของเก่า ก็พอจะมีบ้าง หรือไม่ก็หาในเว็บซื้อขายของมือสองก็มีเหมือนกัน

สำหรับเทคนิควิธีการส่องของเก่าโบราณ ตะเกียงโบราณ ตะเกียงเจ้าพายุ
1. ตัวถัง ให้ดูว่าบุบ ถลอก รั่ว หรือไม่ หรือดูจากคราบน้ำมันที่ตกค้างอยู่เป็นคราบๆ ที่ตัวถังจะมีบอกว่ายี่ห้ออะไร จากประเทศอะไร รุ่น ขนาด พยายามดูก้นขอบถังอย่าให้บุบเบี้ยว เพราะรูปทรงเสียไม่สวย
2. ก้นตะเกียง สังเกตตะเข็บข้างหม้อว่ามีคราบน้ำมันก๊าดหรือคราบดำติดอยู่หรือไม่ ถ้ามีอาจเป็นไปได้ว่าตะเกียงรั่ว วิธีดูว่าก้นตะเกียงผ่านการใช้งานมามากหรือเปล่าให้สังเกตก้นตะเกียงว่าบวมตุงหรือเปล่า เวลาวางบนพื้นเรียบถ้าจับหมุนได้ก็แสดงว่าไม่ควรซื้อ
3. หม้อน้ำมัน สังเกตปั้มลม เกจ์วัดแรงดันลม ยี่ห้อสัญลักษณ์ที่ด้านหน้าของหม้อน้ำมัน พยายามมองลึกเข้าไปในกระเช้าด้านล่างว่ามีรอยเชื่อม อุด ปะ หากมีไม่ควรซื้อ บริเวณคอตั้วปั๊มไม่ควรมีรอยเชื่อมต่อทั้งสิ้น ถ้ามีอาจเป็นไปได้ว่าตะเกียงถูกสูบลมจนกระบอกปั๊มแตก หรือถูกกดจนกระบอกปั๊มลมหัก เกจ์วัดแรงดันลมต้องใส ไม่ขุ่มหมอง เกจ์วัดต้องขึ้นแม้แค่สูบลมเล่นแค่ 10-15 ที
4. กระเช้า ดูว่ามีป้ายยี่ห้อติดอยู่หรือเปล่า ตะเกียงจะถูกหรือแพงอยู่ที่ตรงนี้ วิธีดูคือดูว่ากระเช้าชำรุดมากหรือไม่ โครงเสาต้องมีครบ 4 เสา ตัวกระเช้าจนถึงหูกระเช้า ที่ใช้ถือตะเกียง ควรอยู่ในทรงตรงไม่เอียงเบี้ยว หรือหลวมเมื่อเอามือดัน ส่วนที่จับกระเช้าควรเงางามพอใช้ได้ กระเช้าเป็นส่วนที่โดนความร้อนรองลงมาจากหัวในและหัวบน ด้านบนอาจมีการลอกบ้าง หูกระเช้าเกลียวหลวมสามารถหาเปลี่ยนใหม่ได้
5. หัวใน-หัวนอก ส่วนใหญ่มีตีตรายี่ห้อและประเทศเอาไว้ ส่วนใหญ่ที่ขายตามตลาดมือสองมักไม่ตรงรุ่น ถ้าไม่ซีเรียสก็ซื้อได้ ได้ตะเกียงมาเรียบร้อยแล้วก็ค่อยๆ บูรณะกันไป

เมื่อเจอตะเกียงที่ถูกใจแล้ว อย่าลืมนัดเจอ ขออนุญาตคนขายเปิดหัวนอกดูภายในกันให้ชัด หัวในส่วนใหญ่จะมีฝุ่นหนาตามกาลเวลาหรือเก็บรักษาไม่ดี หากเจอแบบไม่มีฝุ่นถือเป็นของดีที่หายาก ปกติแล้วตะเกียงเก่าทุกตัวจะจุดไม่สว่างและผ่านการใช้งานมามากจนหาสภาพดียากมาก การทำให้สวยจึงเป็นเรื่องยากและเหนื่อย
ราคาของตะเกียงเจ้าพายุ แตกต่างกันออกไปแล้วแต่ยี่ห้อ ความนิยม จำนวนปี ราคาตะเกียงมือสองในปัจจุบันเริ่มต้นที่ 800-900 บาทในสภาพที่จุดติด สภาพสวยเงาอยู่ที่ 2,000-6,000 บาท ขึ้นอยู่กับความพอใจของผู้ซื้อผู้ขาย หากเจอสภาพสวยจัดจริงๆ อาจสูงถึงหมื่นหรือแพงกว่า ใครที่ยอมควักเงินซื้อ ก็เชื่อเถอะว่าไม่ได้บ้า แต่ใจรัก

การสะสมไม่ว่าจะโดยบุคคลและพิพิธภัณฑ์เป็นงานสมัยใหม่ที่สำคัญในแง่ การรวบรวม, จัดการ และควบคุมกองสมบัติของโลก ไม่ใช่แค่การล่าและเก็บหาของ สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไปจากการสะสมในยุคแรกคือ การที่คอลเล็กชั่นถูกทำให้กลายเป็นสินค้าในตลาดของสะสมหลายแห่ง และการเกิดขึ้นของ “คอลเล็กชั่นสำเร็จรูป” (instantcollections) ที่สำหรับขายล็อตใหญ่แก่สาธารณชน ในยุคอาหารสำเร็จรูป ,uอินเตอร์เนตพร้อมใช้ และความพอใจ
สำเร็จรูปที่มีมากขึ้นในทุกวันนี้ ความเชื่อเกี่ยวกับคอลเล็กชั่นสำเร็จรูป ถูกมองว่าไม่ได้เกิดจากความพอใจในการสะสมอีกต่อไป ไม่มีการเสาะแสวงหาและการตามล่าของหายาก รวมไปถึงไม่มีการได้ลองใช้ทักษะและโชคในการเสาะหาของ และเกิดความยินดีที่ได้คิดและเห็นคอลเล็กชั่นที่เกิดขึ้น

คอลเล็กชั่นสำเร็จรูปจากบริษัทอย่าง Franklin Mint, Danbury Mint, Lenox Collections และ Bradford Exchange อาจจะมีเสน่ห์ต่อพวกภัณฑารักษ์ แต่ถ้าไม่มีการเสาะแสวงหาของอื่นในชุดสะสมจากบริษัทเหล่านี้ การเป็นผู้ซื้อแบบนั้นคงจะไม่เรียกว่านักสะสม อย่างไรก็ตาม กระบวนการทำให้กลายเป็นสินค้า, โลกาภิวัตน์ และการทำให้เป็นธุรกิจของงานสะสม สมควรได้รับความสนใจเพิ่มขึ้น เช่น ผลกระทบการของประมูลใน eBay บริษัทที่อำนวยความสะดวกเกี่ยวกับการสะสม

จะเห็นได้ว่าพ่อค้าคนกลางในตลาดของสะสมมีมาตั้งแต่สมัยกรีกและโรมันโบราณ และศิลปินที่มีชื่อเสียงก็มักได้รับการอุปถัมภ์จากนักสะสม แต่ในปัจจุบันเรื่องของพ่อค้าคนกลางหรือธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องกับการสะสมอาจไม่เพียงแค่เรื่องความรู้และทุนที่จะสร้างการสะสมขึ้น หากแต่เป็นเรื่องของการโปรโมชั่น และแฟชั่นด้วย นอกจากนี้การเกิดขึ้นของความต้องการในการสะสมสิ่งของ อาจจะต้องดูเพิ่มเติมในเรื่องขอบเขตหรือเส้นแบ่งระหว่างการสะสมและการบริโภค ดูวิธีการสร้างสินค้าธรรมดาให้กลายเป็นของศักดิ์สิทธ์ิหรือของควรค่าแก่การสะสมได้อย่างไร บางทีก็น่าขำ เมื่อ Walter Benjamin (1968) เป็นกังวลเกี่ยวกับงานศิลปะในยุคที่เกิดการทำของเลียนแบบ ในขณะเดียวกันเขากลับบูชากลไกการผลิตสินค้าอุปโภคบริโภคที่ได้ครั้งละมาก ๆ อย่างไรก็ดี ขั้วตรงกันข้ามที่เห็นได้ชัดนี้ทำให้เห็นความซับซ้อนในความสัมพันธ์ของเรากับเรื่องวัฒนธรรมวัตถุ (material culture) ในสังคมในแง่การอุทิศตนและความชำนาญเรื่องวัตถุของนักสะสมช่วยสร้างความชอบธรรมให้กับการสะสม แม้ในวรรณกรรม นักสะสม

“ของสะสม” จัดเป็นงานอดิเรกที่มีคุณค่าทางจิตใจเมื่อเก็บไว้ และยังเพิ่มมูลค่าขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ราคาไม่มีวันตก ยิ่งของสะสม ทำเงิน “ยอดฮิต”

ปัจจุบันก็มีเทคโนโลยี หรือของทันสมัยใหม่ๆเข้ามา แต่ยังมีคนบางกลุ่มที่ยังหลงไหลคลั่งไคล้มนเสน่ห์ กับ “ของเก่า” ของสะสมสไตล์คลาสสิค ทีนอกจากจะไว้ประดับเพิ่มความสวยงามแล้ว ยังมีคุณค่าทางจิตใจ ของเก่าที่นิยมสะสม อาจจะเป็นพวกนาฬิกา หรือแหวน แต่อีกสิ่งหนึ่งที่กำลังได้รับความนิยมมากในปัจจุบัน คงพลาดไม่ได้กับ “ของเล่นโบราณ” ของเล่นเป็นอีกชิ้นหนึ่งที่กลุ่มนักสะสมกำลังต้องการ เพราะด้วยความสวยงามเอกลักษณ์เฉพาะตัวแนวแบบลูกเล่นนิดๆ และสีสันที่สวยงาม ทำให้ไม่ควรพลาดกับธุรกิจขายของเล่นนี้เลย

การขายของสะสม ของเก่า ของโบราณ เมื่อก่อนเชื่อว่าหลายๆคนมีงานอดิเรกอย่างนึงคือการสะสมสิ่งที่ตนเองรักและชอบ พอวันเวลาได้ผ่านไปสิ่งต่างๆที่เราสะสมก็ไม่ได้รับความสนใจ ปล่อยให้ผุพังไปตามกาลเวลา แต่ยังมีอีกหลายคน ที่ดูแลของเหล่านั้นให้คงสภาพเดิมและเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีในที่สุดของเก่าเหล่านั้นกลับกลายเป็นของที่มูลค่ามาก และเป็นที่ต้องการของนักสะสมรุ่นใหม่

ยกตัวอย่าง เช่น
– แสตมป์(ติดซองจดหมาย) บางคนสะสมเก็บไว้หลายสิบปี ทุกวันนี้สามารถขายได้เป็นหลักพันหลักหมื่น ทั้งๆที่ต้นทุนไม่กี่บาท
– โปสเตอร์ภาพยนตร์(ของแท้) ถ้าคุณมีโปสเตอร์หนังเก่าๆที่เก็บไว้เป็นอย่างดี แผ่นกระดาษแผ่นนี้ทำเงินให้คุณแน่นอน
– เทปคาสเซ็ท เพลงเก่าๆ ที่เด็กๆรุ่นนี้คงไม่รู้จัก นำมาขายได้เลยครับ มีคนต้องการอีกมาก
– หนังสือเก่า ยิ่งตีพิมพ์ครั้งแรกยิ่งดี รีบนำมาปัดฝุ่นซะ แล้วนำมาประกาศขายทางเวป
– พระเครื่อง เป็นที่รู้กันครับ พระเครื่องเก่าๆดังๆ ราคาก็ปาเข้าไปหลักแสนหลักล้าน หรือจะเก็บไว้เป็นมรดก ก็ไม่ว่ากัน
– ของเล่น(โบราณ) หุ่นสังกะสี รถสังกะสี ใครจะคิดละครับว่าของเล่นสมัยก่อนที่เราเล่นแล้วโยนทิ้ง จะมีค่าและสร้างรายได้ในวันนี้
– เครื่องใช้ของใข้ในบ้านสมัยก่อน  จานทองเหลือง เข็มขัดทองเหลือง จักร์เย็บผ้าโบราณ ตะเกียง เตารีดโบราณ เครื่องพิมพ์ดีดเก่า โทรศัพท์โบราณ
– ยานพาหนะ จักรยานโบราณ มอเตอร์ไซค์โบราณ รถยนต์โบราณ
– ไม้เก่า เป็นที่นิยมไม่เสื่อมคลาย นำมาประดับร้านค้า เก๋อย่าบอกใคร
– ตู้เก็บยาโบราณ ทีวีขาวดำ วิทยุโบราณ และอีกหลายอย่างครับ

แนวทางในการยึดอาชีพการสะสมของเก่าเป็นอาชีพเสริม
ง่ายๆเลย ก็เริ่มสะสมหรือลงทุนรับซื้อของเก่าที่มีลักษณะให้คุณค่าทางจิตใจ ยกตัวอย่าง ไปเที่ยวบ้านเพื่อนแล้วเหลือบไปเห็นกองหนังสือเก่า ที่เจ้าของบ้านมองว่ารกบ้านและไม่ต้องการ ก็ขอซื้อต่อ นำมาปัดฝุ่นให้มีสภาพที่ดูดี แล้วคุณก็นำมาขายต่อ งานอดิเรกกับการสะสมของเก่าก็กลายเป็นอาชีพที่ทำเงินได้อย่างแน่นอน